Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012
Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012
Eίναι πραγματικότητα. Μπορούμε πλέον να ανακυκλώσουμε το τηγανόλαδό μας, και μάλιστα όχι μόνο πηγαίνοντάς το στα προκαθορισμένα σημεία που θα βρείτε παρακάτω, αλλά μπορεί να γίνει και σε επίπεδο πολυκατοικίας, όπως μας διαβεβαίωσε ο κ. Γιάννης Γεράκης, πρόεδρος της εταιρείας Revive, η οποία συλλέγει χρησιμοποιημένο μαγειρικό λάδι και από ιδιώτες.
Με ένα τηλεφώνημα η εταιρεία εγκαθιστά δωρεάν δοχείο ανακύκλωσης στην πολυκατοικία σας, το οποίο και ανανεώνει κάθε φορά που αυτό γεμίζει! Στην Ελλάδα επιχειρηματικά ο χώρος ανακύκλωσης χρησιμοποιημένων μαγερικών ελαίως είναι ακόμα μικρός αλλά αναπτυσσόμενος. Οι δυο πιο δραστήριες εταιρίες είναι η Revive και η Σέλας Ανακύκλωση (210 5238209) που συλλέγει μόνο από επιχειρήσεις.
Γιατί το ανακυκλώνουμε
Για να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο, πρέπει πρώτα να διευκρινίσουμε ότι δεν μιλάμε για το λάδι που βάζουμε στην κατσαρόλα ή στη σαλάτα, γιατί αυτό είναι αναμεμειγμένο με άλλα υλικά και συνήθως καταναλώνεται. Το ενδιαφέρον μας μονοπωλεί το γνωστό τηγανόλαδο επειδή, όταν καίγεται, αλλάζει η μοριακή δομή του και μετατρέπεται σε εξαιρετικά ρυπογόνο στοιχείο γεμάτο «τρανς» λιπαρά. Οταν ένα λίτρο τηγανόλαδο μπει στο νερό, απλώνεται σε ένα εκατομμύριο λίτρα νερού οπότε κάθε οργανισμός που θα πιει από αυτό θα «εμπλουτίσει» με χρησιμοποιημένο λάδι την τροφή του. Ετσι τα «τρανς» λιπαρά εισβάλλουν στη διατροφική αλυσίδα προκαλώντας καρκινοπάθειες.
Το πρόβλημα ξεκινάει από την κουζίνα του σπιτιού ή του καταστήματος και τη συνήθεια να αδειάζουμε το τηγανισμένο λάδι στο νεροχύτη και από εκεί να οδηγείται είτε στη θάλασσα μολύνοντάς την, είτε στους βιολογικούς καθαρισμούς προκαλώντας προβλήματα. Διότι, αν δεν προηγείται λιποσυλλέκτης και το λάδι μπει κατ' ευθείαν στον βιολογικό καθαρισμό, σκοτώνονται τα ένζυμα που καθαρίζουν το νερό και πολλαπλασιάζεται το κόστος λειτουργίας του συστήματος. Ομως, αυτή είναι μία μόνο πτυχή του προβλήματος της ανεξέλεγκτης διάθεσης του μαγειρικού λαδιού.
Οταν πετάμε το λάδι στα κοινά απορρίμματα μέσα σε μπουκαλάκια, οδηγείται στις χωματερές, βοηθάει στις αναφλέξεις και τροφοδοτεί τις φωτιές που ανάβουν σε αυτές, ενώ αναμειγνύεται με τα υπόλοιπα στραγγίσματα και καταλήγει στους υπόγειους υδροφορείς. Εκεί καταλήγει και από τις ταβέρνες, που φροντίζουν να το «ξεφορτωθούν» σ' ένα λάκκο - η περιφέρεια υποφέρει από αυτή την πρακτική. Πριν όμως ρίξουμε την αποκλειστική ευθύνη στους πολίτες, ας θυμηθούμε ότι η Πολιτεία θέσπισε τον σχετικό νόμο στο τέλος του 2005, οπότε οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο ξεκίνησαν δειλά - δειλά το 2006. Μέχρι τότε η διάθεση στην πίσω αυλή και στη χωματερή ήταν... μονόδρομος.
Από το τηγάνι στον κινητήρα
Σήμερα όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει και η ανακύκλωση είναι πραγματικότητα. Η Revive μπορεί να αναλάβει τη συλλογή από τα δοχεία που τοποθετούνται σε χώρους εστίασης στις πολυκατοικίες, σε σούπερ μάρκετ και αλλού. Μετά, το λάδι οδηγείται στις αποθήκες της εταιρείας στον Ασπρόπυργο. Από εκεί οι μεγαλύτερες ποσότητες εξάγονται και περίπου το ένα τρίτο πηγαίνει στην ΕΛΙΝ ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ ώστε να γίνει επεξεργασία και να καταλήξει στα Ελληνικά Πετρέλαια, όπου αναμειγνύεται με το ντίζελ και δίνει το βιοντίζελ.
Από το 2006 μέχρι σήμερα μόνο η Revive έχει συλλέξει περίπου 2.500.000 λίτρα χρησιμοποιημένου μαγειρικού λαδιού. Γενικά, πάντως, είναι πολύ δύσκολο να μιλήσουμε για ακριβές ποσοστό του τηγανόλαδου στο συνολικό βιοντίζελ που παράγεται στη χώρα. Το υπουργείο Ανάπτυξης αναφέρει ότι η ποσότητα-στόχος για το 2008 ήταν 123.000 χιλιόλιτρα αυτούσιου βιοντίζελ, αλλά δεν διευκρινίζει το ποσοστό για τα φυτικά λάδια, τα ζωικά λίπη ή τα τηγανέλαια.
Ούτε το ποσοστό του βιοντίζελ που αναμειγνύεται με το πετρέλαιο κίνησης είναι γνωστό. «Κυμαίνεται μεταξύ του 2% και του 5%», μας είπε ο Γιώργος Καραβαλάκης, ερευνητής από το Εργαστήριο Τεχνολογίας Καυσίμων του ΕΜΠ, ενώ η Ε.Ε. έχει αναπροσαρμόσει τους στόχους της και φτάνει να δέχεται τη συμμετοχή αυτούσιου βιοντίζελ με ποσοστό 7% στο ντίζελ κίνησης.
Τα περιβαλλοντικά οφέλη από την ανάμειξη του ντίζελ με το βιοντίζελ αφορούν τη μείωση των αιωρούμενων σωματιδίων, του μονοξειδίου του άνθρακα και των υδρογονανθράκων, ενώ αυξάνονται κάπως τα οξείδια του αζώτου και το διοξείδιο του άνθρακα που εκλύεται στην ατμόσφαιρα.
•A/B MEGA, 20ό χλμ. Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας
•2ο Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, Κ. Αγωνιστών 2, Μαρούσι
•1ο Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, Λ. Κηφισίας 184 (Άλσος Συγγρού)
•1ο Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, Λ. Ειρήνης 32, Πεύκη
•4ο Σύστημα Προσκόπων Νέας Σμύρνης, Δωδεκανήσου 53
•3ο Σύστημα Αμαρουσίου, Λ. Κηφισίας 184
•2ο Σώμα Αλος, Βαρβάκειο, Πεύκη
•3ο Σώμα Ελλήνων Προσκόπων Αθήνας, Κ. Πατήσια
•1o Σώμα Μελισσίων
•Θεραπευτική κοινότητα Νόστος, Σαλαμίνα
•Θεραπευτική κοινότητα «Παρέμβαση»
•1ο Σώμα Αμαρουσίου, Μαραθωνομάχων & Βυζαντίου
•1ο Σύστημα Δασοπροσκόπων Πεντέλης, Αγ. Τιμόθεου 1
Physics: Τα κατακάθια του καφέ προσφέρουν μια νέα πηγή καυσίμων βιο-diesel | |
Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012
Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012
Ανακοίνωση της ΕΕΑΕ για τις φήμες περί ραδιενεργού ρύπανσης του νερού
Ανακοίνωση της ΕΕΑΕ για τις φήμες περί ραδιενεργού ρύπανσης του νερού
Η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (Ε.Ε.Α.Ε.) ανακοινώνει ότι τα τελευταία χρόνια διενεργεί μετρήσεις σε συστηματική βάση στο σύστημα αποθήκευσης και διανομής πόσιμου νερού της Αθήνας, από τις οποίες δεν έχει προκύψει ποτέ ένδειξη ρύπανσης από ραδιενεργές ουσίες.
Με αφορμή την ανεύθυνη διάδοση φημών περί ρύπανσης του πόσιμου νερού της πρωτεύουσας με πλουτώνιο, η Ε.Ε.Α.Ε. διενήργησε επιπρόσθετες μετρήσεις σε δείγματα νερών. Από τις μετρήσεις αυτές δεν προέκυψε καμία ένδειξη ραδιενεργού ρύπανσης του νερού με πλουτώνιο ή με οποιαδήποτε άλλη ραδιενεργή ουσία.
Επομένως, οι φήμες σχετικά με ραδιενεργή ρύπανση του δικτύου ύδρευσης της Αθήνας είναι ανυπόστατες.
Από το Γραφείο Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων της Ε.Ε.Α.Ε.
http://www.eeae.gr/gr/index.php?fvar=html/president/_ana_nero
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012
Δάση παλιά, δάση αιώνων, που αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν με καθόλου ή ελάχιστη ανθρώπινη επέμβαση. Δάση τα οποία αποτελούν παγκόσμια κληρονομιά και ευθύνη για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Τα αρχέγονα δάση του πλανήτη παρουσιάζουν πολύ μεγάλη ποικιλία. Περιλαμβάνουν αρκτικά, εύκρατα και τροπικά δάση, κωνοφόρα και πλατύφυλλα δένδρα, δάση βροχής, μανγκρόβια βλάστηση... Επηρεάζουν το κλίμα της γης, ελέγχοντας τις βροχοπτώσεις και την εξάτμιση. Συμβάλλουν στη σταθεροποίηση του κλίματος αποθηκεύοντας τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που, υπό άλλες συνθήκες, θα επιδείνωνε τις κλιματικές αλλαγές.
Τα αρχέγονα δάση προσφέρουν καταφύγιο σε εκατομμύρια ανθρώπους των οποίων η επιβίωση εξαρτάται άμεσα από αυτά. Σε αυτά τα δάση συναντάμε τα 2/3 των ζώων και των φυτών που ζουν στην ξηρά.
Δυστυχώς, αυτός ο μοναδικός πλούτος απειλείται με οριστική εξαφάνιση. Ήδη, περισότεροι από 87 διαφορετικοί πολιτισμοί έχουν εξαφανιστεί για πάντα από τα δάση της Βραζιλίας, ενώ μέσα στα επόμενα 10-20 χρόνια αναμένεται η εξαφάνιση μερικών χιλιάδων ειδών ζώων και φυτών.
Σε ολόκληρο τον πλανήτη έχουν απομείνει περί τα 13,5 δισεκατομμύρια στρέμματα αρχέγονων δασών που παραμένουν ανέπαφα από μεγάλης κλίμακας ανθρωπογενείς δραστηριότητες. Αν και η έκταση αυτή μοιάζει τεράστια (είναι μεγαλύτερη από την Κίνα ή δυο φορές μεγαλύτερη από την Αυστραλία ) δεν είναι παρά το 1/5 της αρχικής έκτασης των αρχέγονων δασών.
Από το Ηνωμένο Βασίλειο ως τη Μοζαμβίκη και από το Ελ Σαλβαδόρ μέχρι την Ελλάδα, 59 χώρες έχασαν όλα τα μεγάλα αρχέγονα παρθένα δάση που διέθεταν. Ο ρυθμός με τον οποίο εξαφανίζονται τα αρχέγονα δάση έχει αυξηθεί δραματικά κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Από το 1950, το 20% των αρχέγονων δασών έχει αποψιλωθεί, ενώ στις μέρες μας περί τα 100 εκατομμύρια στρέμματα αρχέγονων δασών αποψιλώνονται ή υποβαθμίζονται κάθε χρόνο. Με άλλα λόγια, κάθε δυο δευτερόλεπτα χάνεται δάσος έκτασης ίσης με ένα γήπεδο ποδοσφαίρου! Τα αρχέγονα δάση βροχής, στην Ινδονησία και την Κεντρική Αφρική, μπορούν να εξαφανιστούν μέσα σε λίγες δεκαετίες αν συνεχιστεί ο ίδιος ρυθμός καταστροφής.
Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ο πλανήτης αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο "κύμα" εξαφανίσεων από την εποχή των δεινοσαύρων. Εκτιμάται ότι το 24% των θηλαστικών, το 12% των πουλιών και περίπου το 14% των φυτών απειλούνται με εξαφάνιση. Στις περισσότερες περιπτώσεις η απειλή προέρχεται από την καταστροφή των οικοσυστημάτων και κυρίως από την καταστροφή των αρχέγονων δασών.
Η καταστροφή κοστίζει
Ήδη, από τη Συνδιάσκεψη του Ρίο φάνηκαν τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια. Το ποσό των χρημάτων που δεσμεύτηκε για την προστασία όλων των δασών ήταν πολύ μικρό. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Greenpeace απαιτούνται τουλάχιστον 15 δισ. δολλάρια ετησίως, για την επόμενη δεκαετία, για την εφαρμογή μέτρων και περιορισμών που μπορούν να εγγυηθούν τη σωτηρία των αρχέγονων δασών που έχουν απομείνει.
Αυτό που, μεταξύ των άλλων, έχει υποτιμηθεί μέχρι σήμερα είναι το οικονομικό κόστος της παράνομης υλοτομίας. Έτσι, μόνο στις Φιλιππίνες, η παράνομη υλοτομία κοστίζει στην κυβέρνηση 1,8 δισ. δολλάρια κάθε χρόνο, κυρίως από την απώλεια φόρων. Στην περίπτωση της Βραζιλίας το αντίστοιχο ποσό ανέρχεται σε 1,2 δισ. δολλάρια κάθε χρόνο, ενώ στην Ινδονησία το ποσό αυτό φτάνει τα 3,5 δισ. δολλάρια. Σε πολλές περιπτώσεις η παράνομη υλοτομία ξεπερνά το 50%.
Εκτός από τις απώλειες φόρων όμως υπάρχει και το οικονομικό κόστος των φυσικών καταστροφών που προκαλούνται από την απώλεια των δασών. Η κυβέρνηση της Κίνας δαπανά πάνω από 1 δισ. δολλάρια ετησίως για την εφαρμογή απαγορεύσεων στην υλοτομία σε περιοχές που υποφέρουν από καταστροφικές πλημμύρες λόγω της αποδάσωσης. Οι απαγορεύσεις που επέβαλε η κυβέρνηση της Κίνας οδήγησαν σε μείωση κατά 75% της παραγωγής ξυλείας στις περιοχές αυτές, με άμεσες συνέπειες στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας.
Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που τα περιβαλλοντικά εγκλήματα συνοδεύονται και από εγκλήματα εναντίον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ολόκληρων φυλών που έχουν ξεκληριστεί ή εκδιωχθεί από τις περιοχές που ζούσαν για εκατοντάδες χρόνια επειδή κάποιοι αποφάσισαν να τις αποψιλώσουν. Δεν είναι λίγοι οι πολιτισμοί που χάθηκαν για πάντα μαζί με τα αρχέγονα δάση. Μερικές φορές όμως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και επικίνδυνα: η καταστροφή των δασών σχετίζεται άμεσα ή ακόμα πυροδοτεί τοπικές συγκρούσεις θέτοντας σε κίνδυνο την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή, με πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα αυτό της Λιβερίας.
Οι λύσεις
Η Greenpeace ζητά από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών των Ηνωμένων Εθνών να προχωρήσουν στα απαραίτητα βήματα για τη σωτηρία των αρχέγονων δασών του πλανήτη. Για να γίνει αυτό απαιτούνται μέτρα, κανονισμοί και χρήματα.
Παρά τις διακηρύξεις και τις δηλωμένες καλές προθέσεις, τα στοιχεία είναι αμίληκτα
Τα μισά από τα δάση του Καμερούν έχουν ήδη χαθεί. Το ίδιο συνέβη και στο 35% των δασών της Γκαμπόν, ενώ η Ινδονησία έχασε το 72% της αρχικής δασοκάλυψης. Στη διάρκεια της διακυβέρνησης Σουχάρτο (32 χρόνια ) η Ινδονησία απώλεσε δάση έκτασης ίσης με αυτή της Ολλανδίας και της Γερμανίας μαζί!
* Η κατασκευή δρόμου, με επιδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε προστατευόμενη περιοχή του Καμερούν, η οποία ανήκει στην Παγκόσμια Κληρονομιά των Ηνωμένων Εθνών (Dja reserve ), οδήγησε σε ταχύτατη υποβάθμιση της περιοχής, σε μεγάλης κλίμακας υλοτόμηση και σε εξόντωση των πληθυσμών του γορίλα και του ελέφαντα που ζούσαν εκεί.
* Σύμφωνα με πρόσφατη μετέτη του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση και της παγκόσμιας Τράπεζας, μόνο το 3% των προστατευόμενων περιοχών της Ρωσίας τυγχάνουν ικανοποιητικής προστασίας.
* Η αφθονία φτηνής παράνομης τροπικής ξυλείας στη διεθνή αγορά οδηγεί σε κατάρρευση κάθε σοβαρή προσπάθεια που καταβάλλεται για την εμπορία πιστοποιημένης ξυλείας (που προέρχεται από ελεγχόμενες περιοχές υπό καθεστώς προστασίας και διαχείρισης ).
* Η παράνομη υλοτομία αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση στην περίπτωση του δάσους του Αμαζονίου. Σύμφωνα με στοιχεία της κυβέρνησης της Βραζιλίας, το 80% της διακινούμενης ξυλείας είναι προϊόν παράνομης υλοτομίας. Τα αντίστοιχα ποσοστά ανέρχονται σε 73% στην Ινδονησία, 70% στη Γκαμπόν, 50% στο Καμερούν κλπ.
* Ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνυ Μπλαίρ δήλωσε (Μάρτιος 2000 ) ότι "η κυβέρνηση θα αγοράζει αποκλειστικά ξυλεία η οποία έχει κοπεί νόμιμα και υπό αυστηρό καθεστώς διαχείρισης". Σήμερα η Αγγλία παραμένει στην Ευρώπη ο μεγαλύτερος εισαγωγέας τροπικής ξυλείας από τη Βραζιλία όπου το 80% της υλοτομίας είναι παράνομο.
* Οι ετήσιες οικονομικές ενισχύσεις οι οποίες συμβάλλουν στην υπερεκμετάλλευση και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και των δασών, σε όλο τον κόσμο, κυμαίνονται μεταξύ 950 - 1.450 δισ. δολλαρίων. Τα αντίστοιχα ποσά που δίνονται για την καταπολέμηση της αποδάσωσης και την προστασία της βιοποικιλότητας ανέρχονται σε 1.450 εκατομμύρια δολλάρια (ή ποσοστό 0,01% των χρημάτων που χρησιμοποιούνται για την καταστροφή και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος ).
* Εκτός των άλλων όμως, η καταστροφή των αρχέγονων δασών πυροδοτεί τοπικές συγκρούσεις.
Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο "κόστος" της προστασίας των αρχέγονων δασών αλλά στην απουσία πολιτικής βούλησης για την στροφή των κρατικών επιδοτήσεων προς την κατεύθυνση της διατήρησης και της προστασίας αντί της καταστροφής.
Ανέστης Ζαριφές,Παναγιώτης Βελώνης
Πηγές:
http://www.pcw.gr/blogs/index.php?blog=170&cat=592
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=5044
Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012
Υδατινοι Ποροι
Υδάτινοι πόροι
|