ΤΕΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Διαδικασία μετατροπής των ραδιενεργών αποβλήτων σε αδρανή υλικά

Τα ραδιενεργά υλικά που παράγονται είτε από την κατασκευή οπλικών συστημάτων είτε από τα πυρηνικά εργοστάσια έχουν παραμένουν έτσι για 300 χρόνια, πράγμα το οποίο τα μετατρέπει σε μεγάλο περιβαλλοντολογικό πρόβλημα.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:

Τα ραδιενεργά απόβλητα εισάγονται σε έναν αντιδραστήρα και μέσω υψηλής θερμοκρασίας τα μετατρέπουν σε αδρανή υλικά, μη ραδιενεργά. Τα υπολείμματα άνθρακα από την διαδικασία εξαερώνονται, και τα ανόργανα υλικά μετατρέπονται σε αδρανή. Συγκεκριμένα το προϊόν που παράγεται από τον αντιδραστήρα είναι ένα σκληρό μαύρο υλικό σαν γυαλί, το οποίο δεν εκπέμπει ακτινοβολία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την ασφαλτόστρωση των δρόμων ή μπορεί να χυτευθεί σε καλούπια για την Παρασκευή τούβλων ή παρόμοιων υλικών για κατασκευές. Κατά την διάρκεια της μετατροπής αυτής παράγεται ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιείται για την τροφοδοσία του αντιδραστήρα.

Αυτή η διαδικασία  είναι σίγουρο ότι θα δώσει λύση σε ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα και καταστρέφει το περιβάλλον.

Λιώσιμο των πάγων

Λιώσιμο των πάγων

Υπάρχει τον τελευταίο καιρό μεγάλη ανησυχία με την υπερθέρμανση του πλανήτη, με κύρια ανησυχία το λιώσιμο των πάγων. Αν λιώσουν οι πάγοι, τι θα μπορούσε δηλαδή να συμβεί; Απλά, η απόλυτη καταστροφή! Το πως δημιουργείτε η υπερθέρμανση του πλανήτη, είναι πάνω κάτω γνωστό και δεν θα ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο στο άρθρο αυτό.
Η μεγαλύτερη ποσότητα πάγου βρίσκεται στην Ανταρκτική. Η επιφάνεια της Ανταρκτικής, καλύπτεται από πάγο πάχους περίπου 2 χιλιομέτρων! Πάχους έτσι; Φανταστείτε!
 Το λιώσιμο ενός μεγάλου κομματιού πάγου έκτασης 150 κυβικών μιλίων μπορεί να ανεβάσει το επίπεδο της στάθμης των θαλασσών από ένα χιλιοστόμετρο, η οποία έχει αυξηθεί κατά 3 χιλιοστόμετρα τα τελευταία χρόνια .Το λιώσιμο ενός μεγάλου κομματιού πάγου έκτασης 150 κυβικών μιλίων μπορεί να ανεβάσει το επίπεδο της στάθμης των θαλασσών από ένα χιλιοστόμετροΑν λοιπόν όλος αυτός ο χοντρός πάγος που καλύπτει τεράστεια επιφάνεια, λιώσει, τότε οι ωκεανοί, θα ”φουσκώσουν” και θα φτάσουν σε μόνιμο ύψος 61 μέτρων!!
Βέβαια η μέση θερμοκρασία στην Ανταρκτική είναι -37 βαθμοί κελσίου, οπότε αυτό είναι σχεδόν απίθανο να συμβεί (να λιώσουν όλοι οι πάγοι). Το πιο πιθανό σενάριο λοιπόν, είναι κάποια κομμάτια πάγων να λιώνουν σταδιακά.


Τι θα συμβεί αν λιώσουν οι πάγοι;

Ας επανέλθουμε όμως στο τι θα συμβεί αν λιώσουν οι πάγοι! Αρχικά, λόγω της υπερύψωσης των ωκεανών, αντιλαμβάνεστε ότι ολόκληρες παραλιακές πόλεις, ή ακόμα και χώρες, θα πνιγούν! Επίσης, χώρες - πόλεις που δεν πνίγηκαν, λόγω της νέας τάξης πραγμάτων, θα ”βομβαρδιστούν” με τεράστειο όγκο κουνουπιών, κλπ, εντελώς δυσανάλογων με τα σημερινά δεδομένα. Έτσι μεταδοτικές ασθένειες όπως η μαλαίρια, θα μεταδίδονται αστραπιαία. Πολλά χωράφια και φάρμες θα ”πνιγούν” επίσης.
Πολλοί αγρότες θα μεταφερθούν σε πιο υψηλά - βραχώδη χωράφια, με αποτέλεσμα να μην παράγει ο καθένας τους τις ίδιες ποσότητες με παλιά.

Όλο αυτό, θα έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρή έλλειψη τροφής, μιας και η παραγωγή θα είναι δυσανάλογη σε σχέση με την κατανάλωση. Ακόμα χειρότερα, θα υπάρξη μεγάλη ακρίβεια στα τρόφιμα(εξαιρετικά μειωμένη προσφορά, εξαιρετικά αυξημένη ζήτηση), σε ακραίο σημείο, που μόνο λίγοι θα μπορούν πλέον να αγοράσουν τροφή! Σε συνδυασμό με αυτό, θα χαθούν(λόγω έλλειψης τροφής) ή και θα πνιγούν εκατομμύρια ζώα, επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο το πιο πάνω σενάριο.

Βέβαια ας αναφέρουμε το εξής:
Όταν το νερό είναι παγωμένο, έχει μεγαλύτερο όγκο. Όταν λιώσει, έχει μικρότερο όγκο.
Τότε πώς θα γίνει αυτό;Πολύ απλά, μεγάλο μέρος των πάγων δεν βρίσκονται μέσα στη θάλασσα (παρόλο που σε ένα παγόβουνο το μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται μέσα στη θάλασσα), αλλά βρίσκεται να το πούμε έτσι, στη στεριά - πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας - όχι μέσα. Έτσι, αναλογικά, με το λιώσιμο, αυτοί οι πάγοι θα μπουν μέσα στη θάλασσα υγροποιημένοι μεν, αλλά θα ”αυξήσουν” τον όγκο της θάλασσας δε, λόγω της μεγάλης ποσότητάς τους.

Το λιώσιμο των πάγων προκαλεί αύξηση της θερμοκρασίας!


Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι είχε υποτιμηθεί ως τώρα το ειδικό βάρος ενός φυσικού μηχανισμού, που επιδεινώνει την κλιματική αλλαγή με το πέρασμα του χρόνου. Πρόκειται για τη διαχρονική μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας που αντανακλάται πίσω στο διάστημα, καθώς οι πάγοι και τα χιόνια του πλανήτη μας σταδιακά λιώνουν, με συνέπεια η λευκή επιφάνεια της Γης να συρρικνώνεται και έτσι η ικανότητα αντανάκλασης να μειώνεται.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον βοηθό καθηγητή του Τμήματος Επιστημών της Ατμόσφαιρας, των Ωκεανών και του Διαστήματος του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν Μαρκ Φλάνερ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γεωπεπιστημών «Nature Geoscience», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, μελέτησαν δεδομένα δορυφόρων για την παγοκάλυψη και την χιονοκάλυψη στο Βόρειο Ημισφαίριο (Αρκτική θάλασσα, Γροιλανδία, παγετώνες κ.α.), καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι, μεταξύ των ετών 1979 - 2008, όλο και λιγότερη ηλιακή ενέργεια ακτινοβολείται πίσω στο διάστημα.

Όσο οι πάγοι και τα χιόνια λιώνουν στο Βορρά, τόσο αποκαλύπτεται το νερό ή το έδαφος από κάτω τους, τα οποία όμως και τα δύο είναι αρκετά πιο σκούρα, με συνέπεια να απορροφάται όλο και περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία, αντί να αντανακλάται στον ουρανό. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, οι πάγοι και τα χιόνια του βορείου ημισφαιρίου αντανακλούν τώρα πίσω στην ατμόσφαιρα κατά μέσο όρο ηλιακή ενέργεια περίπου 3,3 βατ ανά τετραγωνικό μέτρο, ποσότητα μειωμένη κατά 0,45 βατ ανά τετραγωνικό μέτρο σε σχέση με το τέλος της δεκαετίας του ΄70.

Η μελέτη επίσης υπολόγισε ότι κάθε άνοδος της θερμοκρασίας κατά ένα βαθμό Κελσίου σημαίνει ότι μια μείωση της ηλιακής ενέργειας που αντανακλάται από το βόρειο ημισφαίριο, της τάξης των 0,1 έως 1,1 βατ ανά τετραγωνικό μέτρο. Η μέση θερμοκρασία του βορείου ημισφαιρίου έχει αυξηθεί κατά περίπου 0,75 βαθμούς στις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Η μελέτη δεν ασχολήθηκε με το νότιο ημισφαίριο (Ανταρκτική), όπου υπάρχει πολύ περισσότερος πάγος, η μέση θερμοκρασία είναι αρκετά χαμηλότερη και υπάρχουν λιγότερα σημάδια κλιματικής αλλαγής.

Ο Φλάνερ επεσήμανε ότι η μείωση στην αντανακλώμενη ηλιακή ενέργεια (με τη συνακόλουθη μικρότερη επίδραση στην μείωση της θερμοκρασίας) είναι μεγαλύτερη από αυτήν που έχουν ενσωματώσει ως τώρα τα κύρια κλιματολογικά μοντέλα, πράγμα που σημαίνει ότι η κλιματική αλλαγή υποτιμάται σε ένα βαθμό. Όπως είπε, «η κρυόσφαιρα (οι περιοχές πάγου και χιονιού στη Γη) αντιδρά πιο ευαίσθητα και επίσης επιδρά περισσότερο στην κλιματική αλλαγή, από ό,τι νομίζαμε».

Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο πλανήτης απορροφά ηλιακή ενέργεια κατά μέσο όρο με ετήσιο ρυθμό περίπου 240 βατ ανά τετραγωνικό μέτρο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η Γη θα ήταν πιο σκούρα και θα απορροφούσε άλλα 3,3 βατ, χωρίς την κρυόσφαιρα του βορείου ημισφαιρίου.

Πολλές προηγούμενες επιστημονικές έρευνες προβλέπουν ότι οι πάγοι στην Αρκτική θάλασσα θα εξαφανίζονται πλέον τα καλοκαίρια μέχρι το τέλος του αιώνα μας, όμως ο Φλάνερ δήλωσε ότι είναι αδύνατο να εξαχθούν συμπεράσματα από τη νέα μελέτη σχετικά με τον ρυθμό με τον οποίο θα λιώνουν οι πάγοι στο μέλλον. «Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν το κλίμα…και αυτός (σ.σ. η αντανάκλαση της ηλιακής ακτινοβολίας) είναι μόνο ένας από αυτούς», όπως ανέφερε.

Για παράδειγμα, ένας άλλος παράγων είναι αν θα υπάρχουν περισσότερα σύννεφα σε ένα μελλοντικό θερμότερο πλανήτη, καθώς οι λευκές κορυφές των νεφών αντανακλούν περισσότερο ηλιακό φως πίσω στο διάστημα. Από την άλλη, παραμένει άγνωστο πόσο θα αυξηθούν οι υδρατμοί στην ατμόσφαιρα, οι οποίοι παγιδεύουν θερμότητα, επιτείνοντας έτσι το φαινόμενο του θερμοκηπίου, το οποίο πρωτίστως προκαλείται από το διοξείδιο του άνθρακα.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ( ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ)

http://www.youtube.com/watch?v=cKFhoOeTLnI

Aιολική ενέργεια ονομάζεται η ενέργεια που παράγεται από την εκμετάλλευση του πνέοντος ανέμου. Η ενέργεια αυτή χαρακτηρίζεται "ήπια μορφή ενέργειας" και περιλαμβάνεται στις "καθαρές" πηγές, όπως συνηθίζονται να λέγονται οι πηγές ενέργειας που δεν εκπέμπουν ή δεν προκαλούν ρύπους. Η αρχαιότερη μορφή εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας ήταν τα ιστία (πανιά) των πρώτων ιστιοφόρων πλοίων και πολυ αργότερα οι ανεμόμυλοι στην ξηρά. Ονομάζεται αιολική γιατί στην ελληνική μυθολογία ο Αίολος ήταν ο θεός του ανέμου.

 Η αιολική ενέργεια χρησιμοποιεί την ενέργεια του ανέμου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Ένα σύστημα αιολικής ενέργειας μετατρέπει την κινητική ενέργεια του ανέμου σε μηχανική ή ηλεκτρική με χρήσεις σε μια πληθώρα εφαρμογών, όπως φόρτιση μπαταριών, άντληση νερού σε
απομακρυσμένες περιοχές ή ως υβριδικό σύστημα παροχής ηλεκτρισμού σε απομακρυσμένα νησιά ή χωριά χωρίς παροχή ηλεκτρικού ρεύματος.

 Η αιολική ενέργεια αποτελεί σήμερα μια ελκυστική λύση στο πρόβλημα της ηλεκτροπαραγωγής. Το «καύσιμο» είναι άφθονο, αποκεντρωμένο και δωρεάν. Δεν εκλύονται αέρια θερμοκηπίου και άλλοι ρύποι, και οι επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι μικρές σε σύγκριση με τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής από συμβατικά καύσιμα. Επίσης, τα οικονομικά οφέλη μιας περιοχής από την ανάπτυξη της αιολικής βιομηχανίας είναι αξιοσημείωτα.
Αιολικά Πάρκα

 Η σημερινή τεχνολογία βασίζεται σε ανεμογεννήτριες οριζοντίου άξονα 2 ή 3 πτερυγίων, με αποδιδόμενη ηλεκτρική ισχύ 200 – 400kW. Όταν εντοπιστεί μια ανεμώδης περιοχή – και εφόσον βέβαια έχουν προηγηθεί οι απαραίτητες μετρήσεις και μελέτες – για την αξιοποίηση του αιολικού της δυναμικού τοποθετούνται μερικές δεκάδες ανεμογεννήτριες, οι οποίες απαρτίζουν ένα «αιολικό πάρκο».
Η εγκατάσταση κάθε ανεμογεννήτριας διαρκεί 1-3 μέρες. Αρχικά ανυψώνεται ο πύργος και τοποθετείται τμηματικά πάνω στα θεμέλια. Μετά ανυψώνεται η άτρακτος στην κορυφή του πύργου. Στη βάση του πύργου συναρμολογείται ο ρότορας ή δρομέας (οριζοντίου άξονα, πάνω στον οποίο είναι προσαρτημένα τα πτερύγια), ο οποίος αποτελεί το κινητό μέρος της ανεμογεννήτριας. Η άτρακτος περιλαμβάνει το σύστημα μετατροπής της μηχανικής ενέργειας σε ηλεκτρική. Στη συνέχεια ο ρότορας ανυψώνεται και συνδέεται στην άτρακτο. Τέλος, γίνονται οι απαραίτητες ηλεκτρικές συνδέσεις.

 Οι ανεμογεννήτριες μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς ή θανατώσεις πουλιών, κυρίως αποδημητικών γιατί τα ενδημικά «συνηθίζουν» την παρουσία των μηχανών και τις αποφεύγουν. Γι’αυτό καλύτερα να μην κατασκευάζονται αιολικά πάρκα σε δρόμους μετανάστευσης πουλιών. Σε κάθε περίπτωση, πριν τη δημιουργία ενός αιολικού πάρκου ή και οποιασδήποτε εγκατάστασης ΑΠΕ θα πρέπει να έχει προηγηθεί Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ). Πάντως η συχνότητα ατυχημάτων πουλιών σε αιολικά πάρκα είναι πολύ μικρότερη αυτής των ατυχημάτων με αυτοκίνητα. Με την εξέλιξη όμως της τεχνολογίας και την αυστηρότερη επιλογή του τόπου εγκατάστασης (π.χ. πλωτές πλατφόρμες σε ανοικτή θάλασσα) το παραπάνω πρόβλημα, αλλά και ο θόρυβος από τη λειτουργία των μηχανών,έχουν σχεδόν λυθεί.

Η ρύπανση των ωκεανών....

«Οι ωκεανοί είναι απαραίτητοι για την επιβίωση κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη μας καθώς ρυθμίζουν το κλίμα και τον κύκλο του νερού, παράγουν οξυγόνο, ενώ δεσμεύουν και αποθηκεύουν διοξείδιο του άνθρακα. Καλύπτουν περίπου τα τρία τέταρτα της επιφάνειας της Γης και φιλοξενούν το 90% των ζωντανών οργανισμών του πλανήτη, με καινούργια είδη να ανακαλύπτονται συνεχώς κάθε χρόνο. Οι υγιείς ωκεανοί είναι θεμελιώδους σημασίας για τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας του πλανήτη και κατ’ επέκταση της συνέχισης της ζωής σε αυτόν», επισήμανε ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κρίτων Αρσένης με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ωκεανών.

«Τα βάθη των ωκεανών φιλοξενούν μια μαγευτική βιοποικιλότητα από μικροοργανισμούς, μια ιδιαίτερα απλή μορφή ζωής, έως ορισμένα από τα πιο κοινωνικά και ευφυή ζώα του πλανήτη μας, τα δελφίνια και τις φάλαινες. Οι υγιείς ωκεανοί διαδραματίζουν καίριο ρόλο στην καθημερινή μας ζωή καθώς παρέχουν πολύτιμα αγαθά και υπηρεσίες. Είναι οι βασικοί ρυθμιστές του κλίματος και οι πνεύμονες του πλανήτη μας, καθώς παράγουν το 85% του οξυγόνου και αποτελούν σημαντικές δεξαμενές αποθήκευσης άνθρακα, απορροφώντας πάνω από το μισό όλων των εκπομπών CO2. Οι οικοσυστημικές υπηρεσίες των ωκεανών έχουν αποτιμηθεί σε 20.9 τρισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο.

Οι ωκεανοί είναι ένας ζωτικός οικονομικός πόρος που παρέχει τα προς το ζην σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο μέσω της αλιείας, του θαλάσσιου και παράκτιου τουρισμού και γενικά της οικονομικής εκμετάλλευσης των θαλάσσιων πόρων. Εκτιμάται ότι συνεισφέρουν 340 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνοστις ανθρώπινες οικονομικές δραστηριότητες. Επιπλέον, η επισιτιστική ασφάλεια για περισσότερους από2.6 δισεκατομμύρια ανθρώπους είναι άρρηκτα δεμένη με την ικανότητα των ωκεανών να παρέχουν τροφή.

Ωστόσο, οι κρίσιμοι για την ύπαρξή μας ωκεανοί βρίσκονται σε κίνδυνο. Η χρόνια υπεραλίευση και η υποβάθμιση των ψαρότοπων απειλεί με κατάρρευση τα τρία τέταρτα των ιχθυαποθεμάτων παγκοσμίως. Η ρύπανση απειλεί με “ασφυξία” τους ωκεανούς. Με το 80% των απορριμμάτων να προέρχεται από χερσαίες πηγές και το 20% από τα πλοία, έχουν ήδη καταγραφεί πέντε δίνες πλαστικών απορριμμάτων, με τη μεγαλύτερη να έχει εντοπιστεί στον Eιρηνικό, με έκταση διπλάσια της Γαλλίας. Την ίδια στιγμή, καταστροφικά ατυχήματα όπως η πετρελαιοκηλίδα του Κόλπου του Μεξικού έχουν ολέθριες συνέπειες για τους θαλάσσιους οργανισμούς και τα ενδιαιτήματα τους. Μεταξύ άλλων, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας και η οξίνιση των ωκεανών, άμεση απόρροια της κλιματικής αλλαγής, υπονομεύουν την ικανότητα των ωκεανών να συντηρούν θαλάσσια ζωή.

Οι ανεξέλεγκτες ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν τεράστιο κόστος για την υγεία των ωκεανών με δραματικές επιπτώσεις στη συνέχιση της αλιείας, του τουρισμού και άλλων σημαντικών δραστηριοτήτων για την “αιμοδότηση” των παράκτιων και νησιωτικών κοινοτήτων αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας.

Η υγεία του θαλάσσιου περιβάλλοντος αποτελεί βασική πτυχή της θαλάσσιας πολιτικής της ΕΕ με πυλώνα της την Οδηγία Πλαίσιο για τη Θαλάσσια Στρατηγική που έχει στόχο τη διασφάλιση της καλής περιβαλλοντικής υγείας των ωκεανών το αργότερο έως το 2020. Σημαντική ευκαιρία αποτελεί και η επερχόμενη μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής για την ενσωμάτωση δράσεων που αφορούν στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, την προστασία και αποκατάσταση των ιχθυαποθεμάτων, τη μείωση των απορριπτόμενων αλιευμάτων, την επέκταση του δικτύου Natura 2000 στις θαλάσσιες περιοχές και τη δημιουργία θαλάσσιων καταφυγίων. Οι δράσεις αυτές θα έχουν σημαντικά αποτελέσματα στην ανάκαμψη των ιχθυαποθεμάτων και της βιοποικιλότητας γενικότερα και στη διατήρηση της απασχόλησης της παράκτιας αλιείας.»Επίσης Κάθε χρόνο οι άνθρωποι καταναλώνουν 70 εκατομμύρια τόνους αλιευμάτων.

Παρότι πρόκειται για ένα τεράστιο νούμερο, που υποδηλώνει αναλόγου μεγέθους αφανισμό της θαλάσσιας ζωής και καταστροφή των οικοσυστημάτων, δεν μπορεί να συγκριθεί με τους 100 εκατομμύρια τόνους που καταναλώνουν οιφάλαινες.

Ο μεγαλύτερος όγκος της διατροφής των φαλαινών αποτελείται απόκαλαμάρια και μικρά ψάρια, αλλά ένα επικίνδυνο υλικό εισέρχεται στο πεπτικό σύστημα των εντυπωσιακών κητών: τα πλαστικά σκουπίδια.

Οι φάλαινες φυσητήρες θεωρούνται από τα πιο έξυπνα θαλάσσια -και όχι μόνο- είδη. Έχουν τον μεγαλύτερο εγκέφαλο σε σύγκριση με οποιονδήποτε γνωστό οργανισμό -ζώντα ή εξαφανισμένο- χρησιμοποιούν ήχους και σόναρ για να επικοινωνούν μεταξύ τους, οργανώνονται σε κοινωνίες, έχουν ακόμα και ξεχωριστά ονόματα.

Οι εν λόγω φάλαινες μπορούν να καταδύονται σε μεγάλα βάθη κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, έως και τρία χιλιόμετρα, για να βρουν τροφή. Παρόλα αυτά πλήττονται από τη ρύπανση των ωκεανών από το πλαστικό, η οποία έχει σημαντικό αντίκτυπο σε ψάρια, χελώνες και πτηνά.

Παρότι, η φαλαινοθηρία υποτίθεται ότι έχει ρυθμιστεί θεσμικά, ενώ η μάχη για την καταπολέμησή της συνεχίζεται, το πρόβλημα με το πλαστικό είναι πολύ σημαντικό και έχει διττή προέκταση: από τη μία πλευρά το πλαστικό καταλήγει στο στομάχι του κήτους περιορίζοντας τη δυνατότητά του να προσλαμβάνει θρεπτικές ουσίες.

Από την άλλη πλευρά, τα βαρέα μέταλλα και άλλες τοξίνες που παράγονται από τη διάσπαση του πλαστικού δημιουργούν θανατηφόρες συγκεντρώσεις στο λίπος της φάλαινας.

Η φάλαινα φυσητήρας είναι ένα από τα μακροβιότερα είδη, με ορισμένα μέλη να  ζουν σε ηλικίες άνω των100 ετών.

Η ρύπανση των θαλασσών με πλαστικό θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τη διάρκεια ζωής των φαλαινών, αλλά και την ίδια τους την επιβίωση σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.Ακόμα Σε διακανονισμό ρεκόρ ύψους 7,8 δισ. δολαρίων κατέληξαν η ΒΡ και100.000 θύματα που επλήγησαν από την τεράστια οικολογική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού, μετά την έκρηξη στην εξέδρα άντλησης πετρελαίου«Deepwater Horizon», στις 20 Απριλίου του 2010.

Ο διακανονισμός επετεύχθη λίγο πριν τη δίκη της Δευτέρας σε Δικαστήριο της Νέας Ορλεάνης. Όπως ανακοινώθηκε, η δίκη, που είχε ήδη καθυστερήσει για την παράταση των διαπραγματεύσεων, αναβάλλεται επ’ αόριστον.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Παρασκευή ο πετρελαϊκός κολοσσός επισημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσει το ποσό των 20 δις. δολαρίων, που συγκέντρωσε το καλοκαίρι του 2010 για την καταβολή αποζημιώσεων, σε δεκάδες χιλιάδες αλιείς και φυσικά πρόσωπα που υπέστησαν καταστροφές από την πετρελαιοκηλίδα.

Σε ό,τι αφορά τον διακανονισμό, η BP τονίζει στην ανακοίνωσή της ότι από τα 7,8 δισ. δολάρια, τα 2,3 δις. θα διοχετευθούν στη βιομηχανία θαλασσινών στον Κόλπο του Μεξικού.

Έντεκα εργάτες έχασαν τη ζωή τους από την έκρηξη στην εξέδρα άντλησης πετρελαίου της BP. Έπειτα από 87 ημέρες, όταν η εταιρεία κατάφερε να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης, στον Κόλπο του Μεξικού είχαν διαρρεύσει 4,9 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου.Επιπλέον Εκατομμύρια πλαστικά απορρίμματα και φωσφορούχα απόβλητα που προέρχονται από γεωργικά λιπάσματα, απειλούν με «ασφυξία» τους ωκεανούς, προειδοποιεί η έκθεση του 2011 του Προγράμματος του ΟΗΕ για το Περιβάλλον (PNUE), η οποία δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα στο Παρίσι.

«Μόνο για τις ΗΠΑ, το κόστος υπολογίζεται σε πάνω από δυο δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο οι ζημίες μπορεί να φθάνουν τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως», τονίζεται στην έκθεση, στην οποία υπογραμμίζεται η ανάγκη για αυξημένο έλεγχο του φαινομένου αυτού.

«Οι ακριβείς ποσότητες των χερσαίων απορριμμάτων, αλλά και των απορριμμάτων φορτηγών πλοίων και αλιευτικών, τα οποία περιέχουν μικρομόρια πλαστικού, παραμένουν άγνωστες», επισημαίνεται στην έκθεση.

Το PNUE υπενθυμίζει ωστόσο ότι στη Βόρεια Αμερική και τη δυτική Ευρώπη, κάθε άνθρωπος χρησιμοποιεί περίπου 100 κιλά πλαστικών ετησίως, ενώ υπολογίζεται ότι από το 2015 θα χρησιμοποιεί 140 κιλά πλαστικής ύλης ετησίως. Οι ποσότητες αυτές στους πληθυσμούς της Ασίας είναι μικρότερες κατά δυο φορές.

Την ίδια στιγμή, το ποσοστό ανακύκλωσης των υλικών αυτών για παραγωγή ενεργείας, δεν ξεπερνά το 25% σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ενώ στη Νορβηγία και την Ελβετία το ποσοστό αυτό ξεπερνά το 80%, υπογραμμίζει το PNUE.

Όσον αφορά την υγεία, υπάρχουν υποψίες ότι οι χημικοί αυτοί ρυπαντές καταλήγουν στη διατροφική αλυσίδα «παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα σχετικά με τους κινδύνους που συνιστούν για την ανθρώπινη υγεία και το οικοσύστημα».

Οι απειλές για την ανθρώπινη υγεία είναι μεταξύ άλλων οι γενετικές μεταλλάξεις, οι κίνδυνοι για καρκινογενέσεις και για κακή λειτουργία του ενδοκρινικού συστήματος.

Παρά τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει και τις πρωτοβουλίες που έχουν αναλάβει πολλοί διεθνείς οργανισμοί και μη κυβερνητικές οργανώσεις για την προστασία των ωκεανών και των θαλασσίων οικοσυστημάτων, η μη εφαρμογή των αρχών που υπαγορεύουν, ευθύνεται για τη μη αλλαγή της κατάστασης, εκτιμά το PNUE, το οποίο καλεί βιομήχανους και καταναλωτές να αλλάξουν τις συνήθειές τους για να μειωθεί η παραγωγή αποβλήτων.

Tοξικές σούπες αποβλήτων στροβιλίζονται στους ωκεανούς και τις θάλασσες, από τους Πόλους έως τον Ισημερινό, δηλητηριάζοντας τους θαλάσσιους οργανισμούς και τα πουλιά. Γνωστές ως «Κηλίδες Σκουπιδιών», οι σκουπιδονησίδες είναι τόσο μεγάλες, που οι επιστήμονες ακόμη δεν έχουν κατορθώσει να οριοθετήσουν το ακριβές μεγεθός τους.

Αιωρούνται στις στήλες του νερού, από την επιφάνεια μέχρι τα μεγάλα βάθη και αποτελούνται από παντός είδους απόβλητα, με πολυπληθέστερο στοιχείο τα ψήγματα πλαστικού.

Στον Ατλαντικό οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει 2 σκουπιδονησίδες, μία κοντά στις Μαλδίβες και μία ανάμεσα στις Βερμούδες και τις Αζόρες. Το θέμα της άμεσης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης της ρύπανσης που προκαλούν οι δίνες πλαστικών απορριμμάτων στο θαλάσσιο περιβάλλον της ΕΕ έθεσε με ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κρίτων Αρσένης.

Τα μέτρα 
Επικαλούμενος την Οδηγία 2008/56/ΕΚ για τη Θαλάσσια Στρατηγική της ΕΕ, που έχει ως στόχο την καλή περιβαλλοντική κατάσταση των θαλάσσιων υδάτων έως το 2020, ο ευρωβουλευτής ζητεί να πληροφορηθεί από την Κομισιόν τα μέτρα που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπιση και αναστροφή της θαλάσσιας ρύπανσης από πλαστικά και των επιπτώσεων αυτής στη θαλάσσια βιοποικιλότητα.

«Η πρόσφατη ανακάλυψη στον Β. Ατλαντικό μιας δεύτερης νησίδας πλαστικών παρόμοιας σε σύσταση και μέγεθος αυτής του Ειρηνικού, που ανακαλύφθηκε πριν από 13 χρόνια, με έκταση αντίστοιχη της Κεντρικής Ευρώπης, έρχεται να προστεθεί στις απειλές που αντιμετωπίζουν οι θάλασσες της ΕΕ, αλλά και να επιβεβαιώσει τις επιπτώσεις των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων στο θαλάσσιο περιβάλλον», δήλωσε ο Κρίτων Αρσένης.

«Παντός είδους πλαστικά απορρίμματα (λαμπτήρες, καπάκια, οδοντόβουρτσες, συσκευασίες προϊόντων τροφίμων, αλιευτικά εργαλεία και μικροσκοπικά κομμάτια από πλαστικό) βρίσκονται διασκορπισμένα στο θαλάσσιο περιβάλλον».

8 εκατ. τόνοι αποβλήτων καθημερινά στις θάλασσες
Σύμφωνα με στοιχεία περιβαλλοντικών οργανώσεων (WWF και Med SOS), 8 εκατ. τόνοι αποβλήτων φθάνουν καθημερινά στις θάλασσες, ενώ η ποσότητα του πλαστικού που επιπλέει στους ωκεανούς υπολογίζεται σε 28.750 κομμάτια/τ.χλμ. Εκτιμάται ότι το 80% των απορριμμάτων προέρχεται από χερσαίες πηγές και το 20% από τα πλοία. Τα πλαστικά απορρίμματα δεν βιοδιασπώνται, αλλά αποσυντίθενται μέσω των αλλοιώσεων από τον ήλιο και το αλάτι.

Οι άνθρωποι «σκοτώνουν» τους ωκεανούς
«Οι ωκεανοί έχουν μεγάλη σημασία για την οικολογική ισορροπία της Γης, γιατί καλύπτουν σχεδόν τα 3/4 της επιφάνειάς της και φιλοξενούν περίπου το 90% της βιόσφαιρας», εξηγεί ο ευρωβουλευτής κ. Κρίτων Αρσένης και επισημαίνει: «Το 85% του οξυγόνου παράγεται στους ωκεανούς, ενώ περίπου το 93% του διοξειδίου του άνθρακα της Γης είναι αποθηκευμένο σε ωκεανούς.

Αυτό οφείλεται στο φυτοπλαγκτόν, το οποίο αποτελεί τη βάση της τροφικής αλυσίδας των οργανισμών που ζουν στους ωκεανούς. Σήμερα, ωστόσο, η βιωσιμότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων αντιμετωπίζει άνευ προηγουμένου πιέσεις που προέρχονται από ανθρώπινες δραστηριότητες και η αντιμετώπισή τους απαιτεί επείγουσα δράση. Οι κλειστές θάλασσες όπως η Μεσόγειος κινδυνεύουν ακόμη περισσότερο, λόγω της έντονης παράκτιας δραστηριότητας σε χώρες εντός και εκτός ΕΕ. Η Οδηγία Πλαίσιο 2008/56/ΕΚ που έχει σαν στόχο

την καλή περιβαλλοντική κατάσταση των ευρωπαϊκών θαλασσών έως το 2020, αποτελεί το νομικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της θαλάσσιας ρύπανσης, η αποτελεσματική εφαρμογή της ωστόσο παραμένει μια πρόκληση για τις χώρες της ΕΕ».

Οι θάλασσες του πλανήτη έχουν γεμίσει με τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων και με τις λεπτές πλαστικές σακούλες, δήλωσαν οι ακτιβιστές και οι αξιωματούχοι για το εμπόριο τη Δευτέρα 8 Ιουνίου με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα των Ωκεανών.

Ο διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, Pascal Lamy, δήλωσε εν όψει της γιορτής ότι μερικά είδη ψαριών απειλούνται με εξαφάνιση λόγω της υπερβολικής εκμετάλλευσης της αλιείας και μέρος της ευθύνης ανήκει στις κυβερνητικές επιχορηγήσεις.

Οι κυβερνήσεις έχουν συμβάλλει στο εν λόγω πρόβλημα με επιχορηγήσεις ύψους 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως στο τομέα της αλιείας. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν περισσότερα αλιευτικά σκάφη στη θάλασσα και λιγότερα ψάρια.

Γίνονται συζητήσεις για να γίνουν μεταρρυθμίσεις στα προγράμματα επιχορηγήσεων για να καταστεί η αλιεία μια βιώσιμη βιομηχανία.

Εκτός από την υπερβολική εκμετάλλευση της αλιείας ένας άλλος βλαβερός παράγοντας για τη βιωσιμότητα των ωκεανών είναι οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα, που κάνουν όξινο το νερό των ωκεανών με αποτέλεσμα να προκαλείται τεράστια καταστροφή στα κοράλλια και στα μαλάκια.

Πρόσφατα σε διάσκεψη στη Βόννη για τη κλιματική αλλαγή, 70 από τις μεγαλύτερες επιστημονικές ακαδημίες του πλανήτη υποστήριξαν ότι η οξίνιση των ωκεανών είναι τόσο επικίνδυνη και μπορεί να είναι μη αναστρέψιμη για χιλιάδες χρόνια.

Οι επιστήμονες που ήταν στην εν λόγω διάσκεψη υποστήριξαν ότι στις διαπραγματεύσεις που θα γίνουν για την κλιματική αλλαγή τον Δεκέμβριο στη Κοπεγχάγη, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για τα προστασία των ωκεανών παγκοσμίως.

Το πρόγραμμα του ΟΗΕ για το Περιβάλλον και την Συντήρηση των Ωκεανών «σημάδεψε» την ημέρα με μια έκθεση που αναφερόταν στη ρύπανση των ωκεανών λόγω των θαλάσσιων απορριμμάτων, από τα υπολείμματα των αλιευτικών εργαλείων μέχρι τα πακέτα των τσιγάρων και τις πλαστικές σακούλες.

Τα θαλάσσια απορρίμματα είναι η απόρροια μιας ευρύτερης σπατάλης και μιας φτωχής διαχείρισης των θαλάσσιων πόρων δήλωσε ο Achim Steiner, διευθυντής του προγράμματος του ΟΗΕ για το Περιβάλλον.

Η λεπτή πλαστική σακούλα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για το περιβάλλον και βλάπτει σοβαρά τα θαλάσσια οικοσυστήματα.

ΣΤΟΝ ΕΙΡΗΝΙΚΟ.100.000 πεθαίνουν ετησίως

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τα λεγόμενα συμβατικά πλαστικά, τα οποία μη διασπώμενα πλήρως και παραμένοντας στην επιφάνεια της θάλασσας προσλαμβάνονται μαζί με το φυτοπλαγκτόν ως τροφή από τους υδρόβιους οργανισμούς που κατοικούν και κινούνται κοντά στα επιφανειακά ύδατα. Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια πλαστικού έχουν ταυτόχρονα την ικανότητα να απορροφούν τοξικούς οργανικούς ρύπους από το θαλασσινό νερό, οι οποίοι, κυρίως μέσω της τροφικής αλυσίδας, περνούν στους ανώτερους θαλάσσιους οργανισμούς.

Επιστημονικές μελέτες επιβεβαιώνουν την ύπαρξη χημικών ουσιών που συνθέτουν τα πλαστικά στους ιστούς των ψαριών. Σύμφωνα με έρευνες της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (ΝΟΑΑ), τα θαλάσσια πουλιά τρώνε τα μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού και ακολούθως πεθαίνουν από ασιτία. Αφού «χορταίνοντας» με πλαστικά, έχουν την αίσθηση της πληρότητας, ενώ στην ουσία δεν λαμβάνουν θρεπτικές ουσίες. Σε πουλιά Αλμπατρος βρέθηκε ότι μέχρι και το 50% των στομαχικών τους περιεχομένων είναι πλαστικά κομμάτια, ενώ στη Β. Ευρώπη το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει το 90%.

Αλλά και τα ψάρια, τα θηλαστικά, οι χελώνες, ακόμα και οι μέδουσες οδηγούνται σε θάνατο εξαιτίας των πλαστικών που τρώνε. Ενδεικτικά, μόνο στον Βόρειο Ειρηνικό εκτιμάται ότι 100.000 θαλάσσια θηλαστικά βρίσκουν τον θάνατο ετησίως λόγω της πλαστικής τροφής.......

εικόνες φωτοβολταικών.Γιάννης Παπάς-Γιώργος Αλεξίου

Φωτοβολταϊκά

Ηλιακή ενέργεια

Ηλιακή ενέργεια χαρακτηρίζεται το σύνολο των διαφόρων μορφών ενέργειας που προέρχονται από τον Ήλιο. Τέτοιες είναι το φως ή _ενέργεια"φωτεινή ενέργεια, ηθερμότητα ή _ενέργεια"θερμική ενέργεια καθώς και διάφορες ακτινοβολίες ή _ακτινοβολίας"ενέργεια ακτινοβολίας.

Η ηλιακή ενέργεια στο σύνολό της είναι πρακτικά ανεξάντλητη, αφού προέρχεται από τον ήλιο, και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν περιορισμοί χώρου και χρόνου για την εκμετάλλευσή της.Όσον αφορά την εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες εφαρμογών: τα _ηλιακό_σύστημα&action=edit&redlink=1"παθητικά ηλιακά συστήματα, τα _ηλιακό_σύστημα&action=edit&redlink=1"ενεργητικά ηλιακά συστήματα, και τα _σύστημα"φωτοβολταϊκά συστήματα. Τα παθητικά και τα ενεργητικά ηλιακά συστήματα εκμεταλλεύονται τη θερμότητα που εκπέμπεται μέσω της ηλιακής ακτινοβολίας, ενώ τα φωτοβολταϊκά συστήματα στηρίζονται στη μετατροπή της ηλιακής ακτινοβολίας σε ηλεκτρικό ρεύμα μέσω του _φαινόμενο"φωτοβολταϊκού φαινομένου.

βιβλιογραφία: Bικιπαίδεια

Φωτοβολταϊκό σύστημα

Τα φωτοβολταϊκά (ή Φ/Β) συστήματα αποτελούν μια από τις εφαρμογές των _μορφές_ενέργειας"Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, με τεράστιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Εκμεταλλευόμενο το _φαινόμενο"φωτοβολταϊκό φαινόμενο, το φωτοβολταϊκό σύστημα παράγει ηλεκτρική ενέργεια από την ηλιακή ενέργεια.

Τεχνολογία

Ένα φωτοβολταϊκό σύστημα αποτελείται από ένα ή περισσότερα πάνελ (ή πλαίσια, ή όπως λέγονται συχνά στο εμπόριο, «κρύσταλλα») φωτοβολταϊκών στοιχείων μαζί με τις απαραίτητες συσκευές και διατάξεις για τη μετατροπή της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στην επιθυμητή μορφή.

Η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από μια Φ/Β συστοιχία είναι συνεχούς ρεύματος (DC), και για το λόγο αυτό οι πρώτες χρήσεις των φωτοβολταϊκών αφορούσαν εφαρμογές DC τάσης: κλασικά παραδείγματα είναι ο υπολογιστής τσέπης («κομπιουτεράκι») και οι δορυφόροι. Με την προοδευτική αύξηση όμως του βαθμού απόδοσης, δημιουργήθηκαν ειδικές συσκευές – οι αναστροφείς (inverters) - που σκοπό έχουν να μετατρέψουν την έξοδο συνεχούς τάσης της Φ/Β συστοιχίας σε εναλλασσόμενη τάση. Με τον τρόπο αυτό, το Φ/Β σύστημα είναι σε θέση να τροφοδοτήσει μια σύγχρονη εγκατάσταση (κατοικία, θερμοκήπιο, μονάδα παραγωγής κλπ.) που χρησιμοποιεί κατά κανόνα συσκευές _ρεύμα"εναλλασσόμενου ρεύματος(AC).

Πλεονεκτήματα / Μειονεκτήματα

Τα φωτοβολταϊκά συστήματα έχουν τα εξής πλεονεκτήματα:

• Τεχνολογία φιλική στο περιβάλλον: δεν προκαλούνται ρύποι από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας
• Η ηλιακή ενέργεια είναι ανεξάντλητη ενεργειακή πηγή, διατίθεται παντού και δεν στοιχίζει απολύτως τίποτα
• Με την κατάλληλη γεωγραφική κατανομή, κοντά στους αντίστοιχους καταναλωτές ενέργειας, τα Φ/Β συστήματα μπορούν να εγκατασταθούν χωρίς να απαιτείται ενίσχυση του δικτύου διανομής
• Η λειτουργία του συστήματος είναι ολοσχερώς αθόρυβη
• Έχουν σχεδόν μηδενικές απαιτήσεις συντήρησης
• Έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής: οι κατασκευαστές εγγυώνται τα «κρύσταλλα» για 20-30 χρόνια λειτουργίας
• Υπάρχει πάντα η δυνατότητα μελλοντικής επέκτασης, ώστε να ανταποκρίνονται στις αυξανόμενες ανάγκες των χρηστών
• Μπορούν να εγκατασταθούν πάνω σε ήδη υπάρχουσες κατασκευές, όπως είναι π.χ. η στέγη ενός σπιτιού ή η πρόσοψη ενός κτιρίου,
• Διαθέτουν ευελιξία στις εφαρμογές: τα Φ/Β συστήματα λειτουργούν άριστα τόσο ως αυτόνομα συστήματα, όσο και ως αυτόνομα υβριδικά συστήματα όταν συνδυάζονται με άλλες πηγές ενέργειας (συμβατικές ή ανανεώσιμες) και συσσωρευτές για την αποθήκευση της παραγόμενης ενέργειας.
• Επιπλέον, ένα μεγάλο πλεονέκτημα του Φ/Β συστήματος είναι ότι μπορεί να διασυνδεθεί με το δίκτυο ηλεκτροδότησης (διασυνδεδεμένο σύστημα), καταργώντας με τον τρόπο αυτό την ανάγκη για εφεδρεία και δίνοντας επιπλέον τη δυνατότητα στον χρήστη να πωλήσει τυχόν πλεονάζουσα ενέργεια στον διαχειριστή του ηλεκτρικού δικτύου, όπως ήδη γίνεται στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας.

Ως μειονέκτημα θα μπορούσε να καταλογίσει κανείς στα φωτοβολταϊκά συστήματα το κόστος τους, το οποίο, παρά τις τεχνολογικές εξελίξεις παραμένει ακόμη αρκετά υψηλό. Μια γενική ενδεικτική τιμή είναι 4000 ευρώ ανά εγκατεστημένο κιλοβάτ (kW) ηλεκτρικής ισχύος. Λαμβάνοντας υπόψη ότι μια τυπική οικιακή κατανάλωση απαιτεί από 1,5 έως 3,5 κιλοβάτ, το κόστος της εγκατάστασης δεν είναι αμελητέο. Το ποσό αυτό, ωστόσο, μπορεί να αποσβεστεί σε περίπου 5-6 χρόνια και το Φ/Β σύστημα θα συνεχίσει να παράγει δωρεάν ενέργεια για τουλάχιστον άλλα 25χρόνια. Ωστόσο, τα πλεονεκτήματα είναι πολλά, και το ευρύ κοινό έχει αρχίσει να στρέφεται όλο και πιο πολύ στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στα φωτοβολταϊκά ειδικότερα, για την κάλυψη ή την συμπλήρωση των ενεργειακών του αναγκών.

Από τον Γιάννη Παπά και τον Γιώργο Αλεξίου