ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

Τα ραδιενεργά απόβλητα, χωρίζονται σε 3 κατηγορίες.

Χαμηλού, ενδιάμεσου και υψηλού επιπέδου. Αυτά του χαμηλού επιπέδου, δεν είναι δύσκολα στην διαχείριση. Αποβάλλονται στο περιβάλλον απλά με μεγαλύτερη προσοχή από τα κοινά απόβλητα. Τα ραδιενεργά απόβλητα ενδιάμεσου επιπέδου, εφόσον έχουν μεγαλύτερη ποσότητα ραδιενέργειας, χρειάζονται θωράκιση και κρατούνται σε επιβλεπόμενους χώρους. Όσο για τα απόβλητα υψηλού επιπέδου δημιουργούνται από σχάσεις. παράγονται σε αντιδραστήρες και παράγουν μεγάλες ποσότητες θερμότητας οπότε απαιτείται ψύξη και θωράκιση.

Τα ραδιενεργά καύσιμα, μετά την χρήση τους στον αντιδραστήρα, αποθηκεύονται σε δεξαμενές νερού όπου ψύχονται για την ασφάλεια του προσωπικού και διατηρούνται εκεί 5 χρόνια μέχρι η θερμότητα και η ραδιενέργεια να μειωθούν σε ασφαλή επίπεδα για επεξεργασία. Αφού περάσει αυτό το χρονικό διάστημα, προσπαθούν μεγάλα εμπορικά εργοστάσια να εξάγουν από τα καύσιμα το ουράνιο και το πλουτώνιο για επαναχρησιμοποίηση.
Τα κατάλοιπα, τοποθετούνται σε δεξαμενές από μπετόν, κατάλληλου πάχους και ψύξης μέσω αέρα.

Επίσης πολλές χώρες έχουν αποφασίσει να εναποθέτουν τα απόβλητα, 500-100m κάτω από την γη σε ειδικούς γεωγραφικούς σχηματισμούς. εκεί, υπάρχουν στρωματά «άμυνας» (φράγματα) ώστε να μην υπάρχουν υπόγεια ύδατα και να μην διαβρωθούν οι δεξαμενές οι οποίες και σε περίπτωση που διαβρωθούν είναι σχεδιασμένες για να μην φτάσει το νερό στα κατάλοιπα.

Μάλιστα στατιστικά, οι ΗΠΑ έχουν ετησίως 2500 εκατομμύρια τόνους ραδιενεργά απόβλητα, η Ευρωπαϊκή ένωση έχει 1000 εκατομμύρια τόνους ενώ η Ελλάδα έχει μόλις 30 εκατομμύρια τόνους